„თავიდან ერთ ემიგრანტს მივმართე, რომელიც გვერდში დამიდგა და პირველად 2 ოჯახს დავეხმარეთ. გაზაფხულზე, პანკისის ხეობაში უკვე 80 ოჯახს გადავეცით პროდუქტი და შემდეგ 3 სოფლის ბავშვებს ჩანთები და სასკოლო ნივთები“ - იხსენებს თამარი, რომელმაც კორონავირუსის გავრცელების გამო, მეორედ დაწესებული შეზღუდვების შემდეგ, კიდევ ერთხელ შეაგროვა თანხა და სურსათ-სანოვაგით დახუნძლულმა ისევ მიაშურა ქორეთს, ბაყილოვანსა თუ კაკლიანს.

„პირველ რიგში მოხუცებთან მივდივარ. კორონას გამო უტრანსპორტობამ მათი ყოფა უფრო დაამძიმა. ვისაც საშუალება აქვს, მისთვის, შესაძლოა, არაფერია, მაგრამ ამ მოხუცებისთვის ბრინჯი, მაკარონი, წიწიბურა ბევრ რამეს ნიშნავს. შურა ბებომ მითხრა, ერთი წიწიბურა ახალ წლამდე მეყოფაო. წარმოგიდგენიათ, შურა ბებო როგორ მინიმალურს მიირთმევს, რომ ეს ულუფა ეყოს?!“ - კითხულობს თამარი, რომელსაც არ უკვირს, რომ შურა ბებოს კორონავირუსზე ბევრი არაფერი სმენია, რადგან ტელევიზორი კარგა ხანია არ აქვს. ახლა თამარი ცდილობს შურა ბებოსთვის თუნდაც მეორადი ტელევიზორი იშოვოს, რომ საახალწლოდ მოხუცი განსაკუთრებით გაახაროს.

მასალა მომზადდა პროექტის „მოწყვლადი იძულებით გადაადგილებული პირებისა და ადგილობრივი მოსახლეობის ეკონომიკური და სოციალური ჩართულობის ხელშეწყობა სამხრეთ კავკასიაში-EPIC“ ფარგლებში. პროექტი ხორციელდება გერმანიის ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების სამინისტროს (BMZ) ფინანსური მხარდაჭერით გერმანიის საერთაშორისო თანამშრომლობის საზოგადოების (GIZ) მიერ საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროსა და დოიჩე ველე აკადემიასთან (DW Akademie) პარტნიორობით. 

გერმანიის საერთაშორისო თანამშრომლობის საზოგადოება (GIZ) არ აგებს პასუხს მასალის შინაარსზე და სიზუსტეზე.