იმავე წელს საბჭოთა რეჟიმმა გაანადგურა ჩეჩენ-ინგუშეთის ავტონომიური საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა. მრავალი გეოგრაფიული ადგილის ინგუშურ-ჩეჩნური დასახელებები რუსულით შეიცვალა. დაინგრა მეჩეთები და სამარხები. თითქმის რულად დაწვეს მრავალრიცხოვანი ჩეჩნური ისტორიული დოკუმენტები.

სტალინი საკუთარ გადაწყვეტილებას იმით ამართლებდა, რომ თითქოს, ეს ორი კავკასიური ერი გერმანიის არმიასთან თანამშრომლობდა. მოგვიანებით, საბჭოთა კავშირის ლიდერმა ნიკიტა ხრუშოვმა გადასახლებულ ჩეჩნებსა და ინგუშებს კავკასიაში დაბრუნებისა და ჩეჩნეთ-ინგუშეთის ავტონომიური რესპუბლიკის აღდგენის ნება დართო.

საერთო ჯამში, 1944-1948 წლებში საბჭოთა რეპრესიებს ჩეჩნეთის მოსახლეობის თითქმის მესამედი ემსხვერპლა. ეს მოვლენები 2004 წელს ევროპის პარლამენტმა გენოციდად გამოაცხადა.

ვაინახები ისტორიული ეთნიკური ჯგუფია, რომელიც ჩეჩნებს, ინგუშებსა და ქისტებს აერთიანებს. ვაინახები ჩრდილოეთ კავკასიაში ცხოვრობენ და მსგავსი ენით, რელიგიითა და კულტურით გამოირჩევიან.

ქისტები პანკისის ხეობაში უკვე ორას წელზე მეტია ცხოვრობენ. 1999 წელს რუსეთსა და ჩეჩნეთს შორის დაწყებული საომარი მოქმედებების გამო, საქართველოში ათი ათასამდე ჩეჩენი ჩამოვიდა. დევნილთა სამინისტროს ინფორმაციით, ლტოლვილთა სტატუსი ცხრა ათასამდე პიროვნებას მიენიჭა. მათმა ნაწილმა მოგვიანებით ხეობა დატოვა, ნაწილმა კი საქართველოს მოქალაქეობა მიიღო. მოსახლეობის 2014 წლის საყოველთაო აღწერის მონაცემებით, პანკისის ხეობის სოფლებში 6120 ადამიანი, ძირითადად ეთნიკური ქისტები ცხოვრობენ.